باید گفت که این سخن درست نیست که از پیامبران یک تن فقط به شهادت رسیده اند بلکه باید گفت جمع زیادی از پیامبران به شهادت رسیده اند، شاهدبر این مطلب:
الف)آیات، از جمله:آیه 61 سوره بقره:
ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ
«این به خاطر آن بود که آنها آیات الهى را انکار مى‏کردند و پیامبران را بناحق مى‏کشتند»
از آیه فوق استفاده مى‏شود که بنی اسرائیل، به دو جهت گرفتار خوارى و ذلت شدند:
یکى براى کفر و سرپیچى از دستورات خدا، و انحراف از توحید به سوى شرک.
دیگر اینکه مردان حق و فرستادگان خدا را مى‏کشتند، ( توجه داشته باشید که آی ه در مورد کشتن انبیا به صورت جمع می باشد) این سنگدلى و قساوت و بى اعتنایى به قوانین الهى، بلکه تمام قوانین انسانى که حتى امروز نیز به روشنى در میان گروهى از یهود ادامه دارد، مایه آن ذلت و بدبختى شد.
ب )روایاتی دلالت دارد که قوم بنی اسرائیل بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب 70 پیامبر را به قتل می رساندند، در یکی از این روایات می خوانیم « ان بنی اسرائیل کانوا یقتلون ، بین طلوع الفجر الی طلوع الشمس سبعین نبیاً، (بحارالاوار ، محمد باقر مجلسی، بیروت ، موسسه الوفا، ج 44 ص 364، باب 37) بنی اسرائیل این گونه بودند که بین فاصله طلوع صبح تا طلوع آفتاب هفتاد نفر از پیامبران را به قتل (شهادت) می رساندند»
کانوا یقتلون می رساند که این عمل سیره مستمره آنها بوده و مدتی بر این کار مداومت داشتند. این روایت و امثال ان نشان ( همان ج 11 ص 52) می دهد که صدها نبی توسط بنی اسرائیل به شهادت رسیدند و سر بریده شدند. در رابطه با پیامبر اکرم (ص)نیز نقل شده که توسط زن یهودیه ای مسموم گردید( ر. ک انوار االبهیه، شیخ عباس قمی ، ص 17 و 16 کهل البهر ، ص 192 ، سوگنامه آل محمد ، ص 18

اما در مورد علت شهادت امامان می توان گفت:
ضمن یادآوری زنده بودن و حضور روحانی و غیبت فیزیکی امام عصر(ع)،در خصوص علت به شهادت رسیدن سایر ائمه خاطر نشان می سازیم که علل و عوامل مختلفی در این مسأله دخیل بوده است از جمله:
1. روحیه استبدادگری، خفقان، ستمگری حکام و سلاطین و زورمندان و قدرت های حاکم بر کشورها و مبارزه ائمه(ع) براساس فرمان الهی و نیز به مقتضای فطرت و سرشت پاک انسانی که ظلم ستیز است.
2. هوا پرستی و غرائز نفسانی طغیانگر و شهوت پرست قدرتمندان و سرمایه داران و حکام و مبارزه ائمه(ع) با این روحیه و رفتار.
3. دفاع ائمه از محرومین و بسیج آنها برای احقاق حق خود.
4. دعوت ائمه به پاکسازی جامعه و رعایت عدالت و عفت و پاکدامنی نقطه مقابل آنچه که هدف و منش و مشی حکام و سلاطین بود.
5. محبوبیت ائمه به واسطه روحیه لطیف، رفتار الهی و انسانی داشتن در حالی که حکام به واسطه بی رحمی، ظلم و شقاوت منفور در بین مردم بودند و این تقابل آنها را به انتقام گیری دعوت می گردد خصوصا این که با محبوبیت امام، قدرت طلبی آنها به خطر می افتاد.باتشکرربیع صادقی استادمعارف اسلامی دانشگاه لرستان